نمونه برداری از آب با توجه به نوع منابع
منابع آب آبیاری را می توان به دو دسته آب های سطحی مانند آب رودخانه، چشمه و یا هر آبروانی و آب های زیرزمینی مانند آب چاه های عمیق و نیمه عمیق تقسیم بندی کرد.
– آب های سطحی روان
در نمونه گیری از این آبها باید در فصول مختلف سال با توجه به تغییرات فیزیکی و بارندگیهای فصل و با در نظر گرفتن سرعت، عمق و برخی مشخصات دیگر نمونه های مختلفی را گرفت و مورد آزمایش قرار داد.
– آب های زیر زمینی
در این آبها که با استفاده از پمپ به سطح زمین هدایت می گردند می توان پس از گذشت حداقل پنج ساعت از کارکرد موتور، اقدام به نمونه گیری نمود. در چاه های تازه حفر شده حداقل باید پس از ۲۴ ساعت اقدام به نمونه گیری نمود.
برای نمونه گیری از آبهای سطحی و زیر زمینی ابتدا باید یک بطری تمیز را انتخاب نموده و پس از چند بار شستن با آب موردنظر، اقدام به نمونه گیری نمود.
سپس با نصب یک برچسب تمام مشخصات موردنظر از قبیل نام کشاورز، نام منطقه، تاریخ نوع کشت و … را مشخص کرده و به آزمایشگاه ارسال نمود.
آناليز نمونه ها بايد حداكثر ۲۴ ساعت پس از نمونه برداري انجام شود. اگر قرار است نمونه ها مدتي قبل از تجزيه نگهداري شوند، براي حداقل كردن تغييرات شوري بهتر است نمونه ها در يخچال و يا درجه حرارت كمتر از c ْ۵ نگهداري شوند. خنك نگه داشتن آب به خاطر جلوگيري از رسوب كربنات ها و به طور كلي تغييرات مقدار كربنات ها مي باشد. اين مسأله در موقعي كه هدف از تجزيه آب، انتخاب آب براي آبياري تحت فشار باشد ضروري تر به نظر مي رسد. از طرفي نگهداري آب در دماي معمولي محيط كار باعث رسوب كلسيم و بي كربنات شده و مقدار شوري آب را كمتر از مقدار واقعي آن نشان مي دهد.
میزان آب مورد نیاز جهت آنالیز حدود یک لیتر می باشد.
